Adriatik Doçi është një gazetar mjaft i njohur në vend. Është i njohur prej vitesh për disa beteja të tij me pushtetarë e zyrtarë, biznesmenë e burokratë. Mënyra sesi Adriatiku i është qasur njerëzve në pushtet, mund të mos ketë qenë më e mira e mundshmja, por ai ka bërë krejtësisht detyrën e një reporteri.

Protesta e 12 Nëntorit, pritet të jetë ndoshta e fundit për Partinë Demokratike, e cila po merret “seriozisht” me primaret, me gjetjen e ujdisur të emrave të kandidatëve që do të garojnë për kryetarë bashkie në 14 Maj, por pa e ditur as ata vetë, me cilin bilanc do ti dalin përpara qytetarëve.

Një muaj më parë, Qeveria Shqiptare nëpërmjet Kryeministrit të saj ka prezantuar në Asamblenë e Përgjithshme të Këshillit të Evropës (KE), një ftesë për të bërë një raport pasues dhe rishikim të pretendimeve të pabaza për trafikim të paligjshëm të organeve njerëzore në Kosovë dhe Shqipëri, duke amenduar kështu rezolutën e Dick Marty (Dokumenti 12462, 7 Janar 2011).

Sikur të mos mjaftonte protesta e 12 nëntorit që u mbyll me qirinj, Sali Berishës dhe Ilir Metës iu zbulua shakaja e dytë. Procesi i primareve që do të zgjidhte ajkën e shoqërisë për t’u kërkuar votat shqiptarëve më 14 maj, ka rezultuar një dështim spektakolar.

Protesta e 12 nëntorit të opozitës i arriti qëllimit të parë të saj: Pjesëmarrje masive. Të paktën 600 metra linearë të bulevardit “Dëshmorët e Kombit” u mbushën plot me njerëz që realizuan pritshmërinë e parë të atyre që e thirrën protestën: Masivitetin e saj. 12 folësa në tribunë thanë çfarë menduan dhe pankartat e reklamuara në duar krijuan kërshëri për çfarë ishte shkruar në to: “Shqipëria në rrezik! Soros non grata”, “Po digjen fondet, por jo plehrat!

Pesë vjet më parë gazetari Elvi Fundo, botues i blogut të njohur on - line CNA u godit barbarisht në mes të Tiranës dhe tregoi me gisht se kush ishte porositësi. Nuk e di se çfarë bëri policia, por di se autorët që dhunuan Elvi Fundon nuk janë kapur ende.

Disa piketa për debatin mbi protestën e opozitës:

Përpjekja e parë e njerëzve të medias, sidomos atyre që lidhen me televizionet, lidhur me protestën e 12 Nëntorit, ishte përpjekja për të nxjerrë masivitetin e opozitës së bashkuar.

Komuniteti shqiptar protestoi në Westminster Bridge afër Parlamentit britanik në Londër, kundër retorikës së ashpër në kufinjtë e racizmit të shfaqur së fundi nga Sekretaria për Punët e Brendshmë Suella Braverman. Ajo personalizoi vetëm shqiptarët si problem për emigracionin vendas ndërsa sipas të dhënave vitin e fundit janë mbi 40 mijë shtetas nga 11 nacionalitete të tjera që kanë mbërritur në Angli në mënyra të ndryshme. 

Përpjekja e parë e njerëzve të medias, sidomos atyre që lidhen me televizionet, lidhur me protestën e 12 Nëntorit, ishte përpjekja për të nxjerrë masivitetin e opozitës së bashkuar.

Ka një dëshpërim që u lexohet në çdo fjalë për mbështetësve të “Foltores” rreth pamundësisë për të rrëzuar pushtetin me protesta. 

Të dy, mbrëmje pas mbrëmjeje, sa në Kodrën e Diellit aq edhe në Gjirin e Lalzit, më në fund e gjetën simbolikën e protestës së ‘ madhe’ të datës 12 Nëntor.

Kjo protestë cfarë kishte më pak se ato që bënte Basha? Kishte më pak grintë dhe më pak forcë për tu përballur me pushtetin! Kjo protestë dukej sikur problemin më të madh e kishte për të treguar forcën brenda llojit sesa me Ramën

E shtuna e kësaj jave është e “zënë” nga Sali Berisha dhe Ilir Meta, të cilët kanë zhvilluar protestën e tyre kundër qeverisë së Edi Ramës. Kanë 4 muaj që e “shtrydhin” veten dhe mbështetësit e tyre për të prodhuar këtë protestë. Dhe ja ku e arritën, më në fund do dalin përballë godinës së kryeministrisë bashkë me mbështetësit e tyre.

Ka gati një muaj që në televizione e panele është folur për protestën e Sali Berishës dhe Ilir Metës, si një eveniment politik terminal. Natyrisht me një qëllim të caktuar; që të bëjnë të mundur që sa më shumë të bëjnë të mundur që ky eventimet të jetë sa më numeroz.

Debati për shifrat me mitingjet e Berishës është harxhim kohe por duke parë sipërfaqet, e rralluara të bulevardit, është e qartë se protestuesit shkojnë deri tek dy kullat binjake dhe më pas deri tek Ura e Lanës ke njerëz që bëjnë sehir.

Po kush i shkon pas Berishës, mor aman? Sot do të shikojmë të çapiten rrugëve të Tiranës ca njerëz të ardhur nga skërkat e dynjasë, dhe këta do të ngrenë dy gishtat pas b… së Berishës me gjasmë po shpëtojnë vendin ‘në Rrezik’ dhe po na japin leksionin e hijeshisë…, së demokracisë.

Mijëra shqiptarë që jetojnë në Britaninë e Madhe kanë protestuar sot kundër gjuhës raciste të sekretares britanike e Punëve të Brendshme, Suella Braverman. Me pankarta në duar që dënonin gjuhën raciste dhe me krenari për prejardhjen e tyre ata janë bërë bashkë për të treguar se në fakt nuk janë siç po cilësohen, por qytetarë model të punës dhe taksapagues të rregullt.

Ne që të tjerët i quajmë kollaj mafiozë, nazistë, zezakë, çifutë, kinezë e më të tjera përbuzje, bëjmë mirë që revoltohemi kur të tjerët na cilësojnë kriminelë. Por mbi një gjë duhet të reflektojmë.

Fatkeqësia e parashikuar për demokratët dhe demokracinë në SHBA nuk është realizuar. Donald Trump me sa duket ka shumë më pak ndikim nga ç'mendohej në mbarë botën. Ines Pohl mendon se kjo është një shenjë e mirë.