Alba Malltezi

Përditë "shpërthen" dikush ndaj dikujt duke krijuar edhe rrathët e pasojave: ngjarje politike, sociale, kulturore e bëjnë mjedisin ku jetojmë si një vullkan përherë aktiv.

Bukuritë e Shqipërisë nuk janë merita jonë. Malet, lumenjtë, pemët, gurët, plazhet, kështu na kanë qëlluar. Mirëmbajtja, përkujdesja, ruajtja është merita jonë, por këtu çalojmë. Erërat e këtyre ditëve na kanë sjellë para syve papastërtitë që në vite hedhim në natyrën ku jetojmë.

Pa një opozitë të mirë, korrekte, një vend humb harmoninë, demokracinë, barazinë, bukurinë. Por në gjithë këto vite, opozitarët e zgjedhur nga populli as nuk e kanë kuptuar e as kanë ndërmend ta kuptojnë rëndësinë e një vlere të tillë.

Disa shqiptarë vetëm shajnë. I sheh kohët e fundit më të inatosur e gojëligë se kurdoherë e më të gjitha format e mjetet pretendojnë se po bëjnë një... Revolucion. Por pikërisht nga këta, shqiptarët më të mirë e liridashës, kërkojnë një herë e mirë të shpëtojnë.

A janë disa individë që jetën e kanë kaluar nëpër formacione politike të ngjashme me shpellën e Platonit, që sot mund të shpjegojnë para shqiptarëve realitetin ku jetojmë?

Veprimet e grave të reja e të forta shqiptare, nuk mund të mos japin efektin e tyre afatgjatë, pavarësisht rezistencës, ofendimeve, përjashtimeve

Që shqiptarët e 2019-s, brenda vetes, të mos gjejnë burimin dhe forcën e duhur për një gjuhë e qëllime të përbashkëta, është trishtim.

A gjeti në Tiranë Albini shpirt të pastër opozitari, utopistë, idealistë, ëndërrimtarë për një të tashme e të ardhme më të mirë?

"Atë që mendjet e ndriçuara të Kombit na e kanë thënë e shkruar në dritën e shekujve, që vetë shqiptarët nuk bëjnë më të mirën për veten dhe për Shqipërinë, duket se po e shohim të shpalosur para syve për të disatën herë në këto vite që po shijojmë të dëshiruarën Liri"

Ndërsa politikanët që mbushin listën e pasurisë me apartamente e vila kudo, ndërsa shërbehen nga gra të familjeve shqiptare plot halle, sëmundje e padrejtësi, nuk vënë re asgjë.

(Kundër atyre që bëjnë thirrje makabre)

Shumë u “indinjuan” për përplasjen e madhe mes kryeministrit Edi Rama dhe liderit historik të Partisë Demokratike në Kuvend, Sali Berisha, por pak duket se e vrasin mendjen për të kuptuar të vërtetat në ato akuza që hidhen e dëgjojmë përditë, prej 25 vitesh, në veshët tanë.

Fjalët e Zarathustrës, para një turme në tregun e një qytetthi, pas zbritjes së tij pas një  jete eremiti 10 vjecare, ishin të parakohshme, mbetën nje keqkuptim. Turma nuk i kuptoi atëherë mesazhet, dhe të vështira mbeten ende sot.

Vetëm më të zgjuarit, më të diturit, më të ndjeshmit e të drejtët do të mund të dallojnë e të pretendojnë të mësojnë lajmin e vërtetë, nga sajimi i rremë.

Provokuese, blasfemike, universale, piktorja vlonjate thyen tabu të provincës tonë.

Të rriturit mendjezënë e shpirtplagosur, duhet të gjejnë barnat e duhur të shërojnë plagët e tyre sa nuk është vonë dhe plagët e bashkëjetesave mund të shërohen vetëm me dashurinë që shohim rreth e qark, me besimin dhe kuriozitetin për mrekullinë e Natyrës që na ka bërë e na rrethon.

Shtëpi, pallate, ballkone, garazhe, lokale, parrukeri, sallone mode, loto, gomisteri, fruta-perime, bulmet, qëndrojnë ngjitur, sipër e poshtë njëri-tjetrit, anash dhe pezull. Shqiptarë nga jugu e veriu u gjendën në gjithë këto vite të mbivendosur, të shtypur, të rreshtuar në këtë periferi që rënkon.

Në të vërtetë të gjithë së bashku, ose shumë nga ne mikluam, përkëdhelëm e krijuam një sistem arsimor përbindësh, të gjithë gojëmbyllur, më keq se edhe mafiozët më të egër, vetëm e vetëm për të pasur fëmijë të pamësuar, por të diplomuar. Nëse studentët sot protestojnë, do të thotë se janë më të lirë, të shkëputur nga këneta, nga lluci, nga balta nga ku dergjet ende pjesa më e madhe e shtresave.

Habitemi me protestat në vendet e qytetëruara: Studentë, punëtorë, intelektualë, me jelekë, pa jelekë, mbushin sheshet, rrugët. Energjia e tyre është shpërthyese, argumentet e tyre janë mbërthyese. Dhe pyesim këtu në Tiranë: Pse nuk ndodh tek ne e njëjta gjë?

E kush mund të injorojë shtëpinë e një blogere miliona ndjekësish si Ferragni? Në gjithë xhiron që Chiara bëri në shtëpi, nuk u pa për be as edhe një libër që rastësisht të ishte mbështetur në një divan, në një kënd librarie, në një pjesëzë kuzhine, në ballkon, në banjë. Asgjë.