Alba Malltezi

E kështu, kohë pas kohe, vit pas viti, në vend që zemra jonë të hapet e të ketë vend për shumë njerëz e ngjarje, të preket e të bëhet plot dhembsuri për këdo që është për t’u mbështetur e promovuar, se  eshte një shembull i bukur i talentit dhe punës; është mpakur, zvogëluar pasi në të ka vend vetëm për vetveten.

Presim nga dijetarët flokëbardhë të na japin shembuj e mend se si të dalim nga grackat e hidhëta të urrejtjes, që janë të fshehura me bollëk nëpër shtigje ballkanike, jo si të hidhemi kokëzhytur në to e të qujamë shqiptarët që urrejnë më keq se çdo armik që në shekuj pamë.

Pa pritur as 10 ditë për të parë të paktën se si do të punojë e funksionojë OFL e SPAK, pa u thënë punë të mbarë, pasi qëllimi, të paktën, duket të jetë ai që për 30 vite pjesa e shëndoshë e shoqërisë shqiptare ka dëshiruar, janë hedhur në një sulm të paprecedentë antishtet por sidomos antiindividë, sikur nuk janë hedhur kurrë më parë për çështje të tjera të një rëndësie mbarëkombëtare.

Në Tiranë jemi mësuar me shumë teoricienë, që kur vjen puna për të folur e shkruar nga mëngjesi në darkë, krijojnë realitete virtuale fantastike, perfekte, por nëse dikush u lë në dorë çelësat e një përgjegjësie, të një pune konkrete, ia mbathin si fëmijët e llastuar përballë një lënde fizkulture, duke thënë: E ka fajin ai, unë s’kam faj.

Nuk ishte dëgjuar kurrë më parë që dikush të ngjiste shkallët e respektit dhe të preferencave duke qenë edhe burrë, edhe gënjeshtar. Por kohët e fundit shumë u mësuan me këtë. Madje aq shumë saqë të jesh sot edhe burrë, edhe gënjeshtar, është mëse normale.

Në të vërtetë ky vend ka nisur të bëhet mes 1000 problemeve, edhe pse janë më shumë se 100 mijë ata që në vend që të thonë një “Po!” për të ecur përpara, janë mësuar të thonë 20 “Jo!”,  ose të shtyjnë punët në pafundësi.

Por që të fitosh apo triumfosh në lundrimin kundër rrymës duhet të jesh gjeni i argumentit, gjeni i marrjes së zemrave, si ata gjenitë që kanë bërë historinë e botës; e meqë nuk kemi të bëjmë me një rast të tillë rruga më e thjeshtë, e dobishme, e padiskutueshme mbetet jo ajo e muskujve, por ajo e logjikës.

Jemi në epokën e çudirave, ku të vërteta përzihen fare kollaj me sajime, ku përfitues reklamohen si shkencëtarë e shkencëtarët heshtin e flasin gjithnjë e më pak

Bëjini një dhomë e një banjo më shumë në planin e ri për rindertimin e shtëpisë nënë Vitores. Pastaj, ministritë përkatëse, pushteti vendor të impenjohen si në një emergjencë kombëtare për të mësuar çdo fshatar si t’i mirëmbajë, të futen në rrjetin e turizmit lokal e botëror e të presin familje, çifte, të rinj në vende unikale, plot diell, gjelberim, ujë e natyrë të buku

Ndoshta, në këtë 2020 që po troket, të gjithë ne shqiptarët kemi nevojë të ndjekim e të kërkojmë të mirën e të bukurën, në radhë të parë mes nesh. Ndoshta kështu do të gjejmë rrugën e duhur për t'u përmirësuar e paqtuar.

Të ndërtosh një "Bukuroshe Durrësi" në jetë, duhet pak: Ca guralecë me ngjyra, një çekiç, dhe një shpirt i bukur dhe elegant. Të ndërtosh një "Përbindësh" duhet shumë: Shumë para, shumë njerëz, shumë materiale dhe shumë mendjemadhësi

Lajmi më i lexuar gjatë të hënës së kësaj jave të fundit të nëntorit është shkruar nga kolegu Adriatik Doçi dhe ka si protagoniste Prokuroren e Krimeve të Rënda Doloreza Musabelliu

Ka arsye që shumë nga sportistët tanë të jenë në depresion? Kur i sheh të luajnë, më shumë se sportistë, duken pacientë të një sistemi jo aq të shëndoshë.

Jeta në një vend ende pa një Shtet dinjitoz e të barabartë, siç është akoma i yni, është shumë e vështirë, por ama, negativiteti ekstrem shpesh i pasinqertë dhe i sponsorizuar nga interesa të ngushta, është më e keqja që mund të bëjmë për veten, familjen dhe Shqipërinë

Do të doja të bëhej sot një fotografi mbështetësish e kontribuesish partish politike, po prej Shijaku. Nuk e imagjinoj dot se si do të ishin të veshur, dhe cilët emra do të rreshtoheshin në mbështetje të demokratëve, socialistëve, agrarëve apo të cilësdo parti e ideologji të pas '90-s. Me siguri nuk do të mungonin varëset e floririt, xhinset versace, dhe e shkuara apo e tashmja si trafikantë droge apo qëniesh njerëzore. Ky ishte Shijaku i gjyshit tim para çlirimit, nuk dua të flas për Shijakun e ditëve të sotme.

Nuk njoh Shkëndijen që gaboi me kanabisin për bashkëshortin e saj, por di që Tirana pëlqen, frekuenton,  e adhuron nëpër tavolina e media gra e familje trafikantësh droge me biznese e pasuri aq të dyshimta e të trasha e të dukshme, sa s'ka ku të shkojë më.

Vilat me vlerë mbi gjysëm milionë euro e sipër, apo pallatet në zonat më luksoze të Tiranës të mbushur me prokurorë, gjykatës, nëpunës të shtetit dhe politikanë të rangjeve të ulëta, matematikisht e logjikisht të bëjnë të mendosh se kur këta "çerra" të strukturës shtetërore shqiptare, që jetojnë me grimcat apo thërrimet e "bosëve" të tyre, arrijnë këto nivele, cili është realiteti korruptiv mes shqiptarëve, cila është humnera reale e pabarazisë sociale të krijuar në Shqipëri?

Kapërcyem edhe vitet 2000 dhe gjendja pak ka ndryshuar: Njerëzit ende ndahen në ata që admirojnë një këngë me vlerë, një punë të mirë, një art të bukur, me ata që përqëndrohen te... (ndjesë) prapanica e atyre që e kanë realizuar.

Besoj Macron na tha "Jo" se nuk na njeh, shqiptarët nuk janë thjeshtë shifra azilkërkuesish, janë më ëndërrimtarët, shtetdëshiruarit e liridashësit për në Europë. E megjithatë asgjë e bukur nuk bëhet me zor, me siguri do të vijë dhe koha jonë

Filmi është i thellë, mesazhet fine dhe të ashpra. Në Shtetet e Bashkuara, para premierës së tij, bënë gati një terrorizëm psikologjik: Mund të ketë të shtëna, thanë, filmi nxit dhunë, policia në gatishmëri. Ende pa u projektuar nëpër salla kinemaje Joker e kishte kryer punën e tij. Joaquin Phoenix, si rrallë aktorë në histori, nuk interpretoi Jokerin. U bë ai.