Ka një keqkuptim të madh për raportet që drejtësia e re është duke vendosur përballë dy pushteteve të tjera, legjislativit dhe ekzekutivit, mëkatarëve të shumtë të Tiranës dhe gjithë publikut shqiptar.

Sali Berisha dje pasi paraqiti një rezolutë pa kuptim për masakrën e Srebrenicës në Kuvend, akuzoi Edi Ramën si bashkëpunëtor të Milorad Dodik.

Gazetarit Frrok Çupi iu desha ta shtronte dy herë këtë pyetje në shkrimet e tij. Një herë në 1991 për Bllokun e ish-udhëheqjes komuniste, e 6 vite më pas për pasardhësin e tyre, Sali Berishën. Në të dyja rastet Blloku nuk u ça pavarësisht kuriozitetit që mbizotëronte në opinionin publik se ç’jetë bënin drejtuesit e shtetit.

Debati mbi deklaratat e kryeministrit se SPAK duhet të hetojë në 360 gradë të spektrit politik ka ngërthyer median ditë me rradhë. U cilësuan si shantazh, ndërhyerje e intimidim i drejtësisë dhe madje dhe shprehje e frikës nga organet e drejtësisë.

Nuk kishim shumë, por kishim zemër të madhe! Bukën e ndanim së bashku, festat i bënim se bashku! Nëse dikujt i kishte mbaruar kripa në shpi e kishte deri e hapur tek fqinji për të marr ndoshta sasinë e fundit të kripës që i kishte mbetur

Me 14 shkurt të vitit të kaluar Albin Kurti dukej si një uragan që nuk do të ketë të ndalur, kurse Edi Rama një politikan që i takonte të kaluarës. Tavolina është rrotulluar.

Qëllimi i qytetarëve, kur rrëzuan monarkitë dhe shpallën republikat demokratike, nuk ka qenë të bëjnë të lumtur vetëm një klasë, por ta bënte të mundshme atë për të gjithë. Kurdoherë shumica njerëzore kanë dashur jo mirëqenien e njërit po mirëqenien e të gjithëve, ndaj qytetarët kanë besuar se në një shtet të tillë zbulohet e zbatohet më mirë drejtësia.

Dy javë më parë Sali Berisha akuzoi Enkelejd Alibeajn se po negocion me Edi Ramën të bëjë Lulzim Bashën president. Pastaj i vazhdoi akuzat për bashkëpunim me Edi Ramën, duke e quajtur detyrimin kushtetues për konsultime rreth zgjedhjes së presidentit si “thikë pas shpine” për opozitën. Si për t'ia shtuar inatin, Edi Rama përsëriste refrenin e tij se “me të vdekurit nuk negociojmë”, duke ju referuar Sali Berishës.

Me shtyrjen e reformës në drejtësi përpara se ajo të hartohet e miratohet në Parlament në vitin 2016, ishte krijuar një perceptim shumë i madh popullor, që Shqipëria duhet të nisë një hap të madh  kundër pandëshkueshmërisë që ka gëluar në vend prej 30 vitesh.

Dhe që SPAK e Gjykata e Posaçme të quhen funksionale dhe të kenë “hallall” investimin e madh amerikan dhe europian, mbështetjen politike e financiare të mazhorancës aktuale apo dhe mbështetjen mbarëpopullore në këtë vend, të gjithë shqiptarët kanë në mendje se ky institucion duhet të merret me dy emra, të cilët duhej të kishin dalë me kohë dhe vakt para drejtësisë: Sali Berisha dhe Ilir Meta.

Shqipëria po përjeton prej 9 vitesh (dhe do të vazhdojë) “revolucionin” Rama.  Ai u shtri në tokë, det, ajër, mjedis, shkolla, shëndetësi, ekonomi, kulturë, bujqësi, duke rritur cilësisht jetën e qytetarëve, dhe vazhdon të lehtësojë hallet e tyre. Revolucioni Rama, nuk ndalet. Ai mbetet i pari kryeministër në Shqipëri (dhe pse jo edhe në Ballkan) që shkon, takohet dhe ndahet nga homologët e tij europianë, si i barabarti mes të barabartëve, duke arritur ti ketë “peshë” fjala, kërkesa, sygjerimi, ankesa.

Të gjithë duhet të dimë dhe të kuptojmë se si funksionon BE-ja. Ajo nuk u realizua kurrë ashtu siç ishte menduar, sepse nuk u bë kurrë një federatë, ashtu si SHBA-të.

Kënga e Ronela Hajatit nuk është rrufe në qiell të pastër. Madje Ronela nuk është përfaqësuese e fundit që kemi kapur pasi nuk ka zë të keq dhe nuk është faji i saj pse do t’i përshtatet për të mbijetuar një tregu që nuk e ka deformuar ajo.

Do të vijë momenti që një ditë do të hyjnë në magazinën ku je ti, me kapuça, të armatosur deri në dhëmbë, e do të bërtasin: “ndal, duart lart!,” do të kapin e do të shtrijnë përtokë duke të vënë një tytë të ftohtë pistolete në kokë e do të vënë prangat.

Sali Berisha iu gërmush gazetares, thellë në sy, si t’i hynte në kafkën e kokës. Vetëm pse ajo i zgjoi të vdekurit e palosur në mendjen e vrasësit. E pyeti për katër të vrarët e qeverisë në 21 janar. Berisha u përgjigj për të tjerët, për të vdekurit e Gërdecit. ‘Jo, jo, fola për Gërdecin”, tha Berisha, si në lojën e një çmendine ku luhet me kukulla të vdekur.

Në disa nga këto portalet periferike, që janë në borderonë e Ilir Metës, mëngjesin e djeshëm paralajmërohej me titull të tipit “Çfarë po ndodh, Edmond Panariti thërret mediat në Sanatorium”, se veterineri drejtor i Ilir Metës, do të shkonte në spitalin e të shtruarve rëndë, për kushedi se çfarë, pasi lajmi pakërreshtas mbështillej më një tis misterioz!

Dy vjet më parë, turizmi shqiptar, si kudo në botë, gjendej në vdekje klinike. Pronotimet të anulluara në 98%. 1.2 miliardë euro të humbura në më pak se një vit mars-dhjetor 2020.

Kryeministri Edi Rama ka vizituar katër drejtuesit e lartë të UÇK në dhomat speciale në Hagë, më shumë se një vit e gjysmë pas ndalimit të tyre. Vizita ka shkaktuar polemika, pasi është vizita e parë një kryeministri shqiptar në qelitë e drejtuesve të shtetit të Kosovës, të cilët ende nuk janë vizituar nga presidenti apo kryeministri i Kosovës.

Në pragun e fundjavës së shkuar, disa nga mediat mbështetëse të Sali Berishës dhe Ilir Metës, nxorën si lajm, mundësinë që Enkelejd Alibeaj do të propozojë si kandidat për president të Republikës, poetin disident dhe diplomatin e njohur Visar Zhiti.

Ajo që po ngjet me opozitën prej vitesh (dhe jo prej muajsh) është në fakt përshkallëzimi i një misioni të cilin Sali Berisha po e përmbush me sukses. Edhe pse po akuzon Edi Ramën apo Taulant Ballën se “po shkatërrojnë opozitën, po blejnë deputetët” apo dhe profka të tjera, e vërteta qëndron në të vetmin njeri, Sali Berisha.