Sa herë që janë pyetur në njëzet vjetët e fundit në lidhje me mosdënimin e krimeve të pretenduara të kryera nga kundërshtarët e tyre politikë, socialistët janë justifikuar duke e drejtuar gishtin tek drejtësia e kontrolluar nga Sali Berisha. “Nuk merremi dot me juristët e plepave”, ka qenë justifikimi klasik i Nanos, Majkos e më vonë Ramës.

9 maji ishte një datë e shënuar në kalendar prej shumë javësh, e shënuar me një rreth të kuq alarmi.

Atë që di të menaxhojë më shumë ish-kryeministri dhe ish-presidenti Berisha është manipulimi i turmës së tij ose narracioni për të ashtuquajturën rikthimin e tij, si nevojë për PD-në. Për publikun, që ndoshta e ka harruar, kjo lojë është njëjtësuar me simbolikën e shtetit. Në një nga emisionet më të ndjekura për publikun, Berisha nuk pranonte të niste po të mos kishte flamurin kombëtar pranë vetes, sepse edhe i ikur e përfaqësonte sipas tij institucionin.

Opozita është përfshirë në një debat pa bukë lidhur me zgjedhjen e presidentit, për shkak të refuzimit parimor të Edi Ramës, që në këtë proces nuk do të konsultohet dhe nuk do t’i shërbejë Sali Berishës.

Ka përgjithësisht dy qëndrime nga mbështetësit e Sali Berishës për ta relativizuar ndëshkimin ndaj tij prej qeverisë së Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Në fund, ajo që ra në sy lidhur me fjalimin e presidentit rus, Vladimir Putin, gjatë ceremonive të Ditës së Fitores, ishte ajo që ai nuk e tha. Ai nuk shpalli mobilizim të përgjithshëm për luftën e gjithanshme kundër Ukrainës.

Atë që di të menaxhojë më shumë ish-kryeministri dhe ish-presidenti Berisha është manipulimi i turmës së tij ose narracioni për të ashtuquajturën rikthimin e tij, si nevojë për PD-në. Për publikun, që ndoshta e ka harruar, kjo lojë është njëjtësuar me simbolikën e shtetit. Në një nga emisionet më të ndjekura për publikun, Berisha nuk pranonte të niste po të mos kishte flamurin kombëtar pranë vetes, sepse edhe i ikur e përfaqësonte sipas tij institucionin.

Lidhjet tona me Europën i kanë rrënjët në historinë e lashtë që nga koha e Greqisë dhe Romës antike. E më pas, në mesjetë kur gjatë shekullit të 15-të paraardhësit tanë nga dëshmitarë u kthyen në protagonistë të historisë europiane, duke luajtur një rol të pazëvendësueshëm për mbrojtjen e krishtërimit dhe vlerave europiane.

Edhe pse ka popullsinë me moshën më të re në Europë, Shqipëria ka sot një klasë politike të vjetëruar. Deri sot, askush në Shqipëri nuk ka bërë një studim të plotë për partitë politike, apo procesin e tranzicionit tek ne. Asnjë nuk ka folur për të saktësuar se pavarësisht pretendimeve nga Ramiz Alia se gjoja “ai nuk ishte për pluralizëm politik dhe Dhjetori i ‘90 i gjeti të papërgatitur” mendoj se ka ndodhur e kundërta.

Si sot 72 vite më parë, ministri i Jashtëm francez Robert Schuman sugjeroi që vendet evropiane të bashkohen si një treg të përbashkët ekonomik. Një unifikim i tillë ishte e vetmja mënyrë për të garantuar paqen afatgjatë në Evropë.

Thellimi i luftës brenda Partisë Demokratike po e çon situatën në ndarjen në dy parti, Partia e Komisionit të Rithemelimit me Sali Berishën që ka mbështetjen në bazë por nuk mbështetet nga grupi parlamentar dhe SHBA dhe Partia Demokratike zyrtare me Enkelejd Alibeajn që ka mbështetjen e grupit parlamentar dhe të SHBA por nuk ka mbështetjen në bazë. Gjithsesi të dy partitë kanë një të përbashkët: As njëra e as tjetra nuk fitojnë dot përballë Partisë Socialiste.

Sistemi bankar shqiptar sot është fosilizuar nga fakti që qytetarët nuk kanë alternativa për pagesat pasi sistemi rregullator i vendit favorizon bankat dhe jo klientët. Dhe kjo ka sjellë që bankave të mos ua ndjejë për cilësi shërbimi. Problemi dukshëm nuk qëndron te bankat por te rregullatori, që në rastin konkret është shteti, i përfaqësuar nga Banka e Shqipërisë, Ministria e Financave, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve apo institucione të tjera përgjegjëse për pagesat.

Evropa është fat. Është zgjedhje dhe zgjidhje. Është më shumë se gjeografi dhe jo më pak se një ëndërr. Evropa është mohimi i një të shkuare të zymtë dhe historia e të ardhmes që pret ende të shkruhet. Për ne shqiptarët, Evropa nuk është qëllim në vetvete, por bindja se evropianizimi i Shqipërisë është fati ynë i shkruar, zgjedhja dhe zgjidhja, adresa ku na bashkon historia dhe përkatësia jonë shpirtërore.

Sali Berisha i cili tani po përpiqet ti imponohet Partisë Demokratike se ka “drynin” e PD dhe nuk i pranon më aty kundërshtarët, provoi sot se i shkon më shumë shprehja popullore “ka çelësat e kashtës”.

Presidenti zgjidhet sipas një procedure të parashikuar deri në gërmë nga ligji themeltar i shtetit, pikërisht për ta nxjerrë procesin nga nebuloza e interesave, bërrylave e kulisave pas perdeve. Zgjidhet kryetar shteti ai që merr shumicën e votave në njërin prej raundeve të votimit në Kuvend.

Skenat që po shohim vazhdimisht në televizione të përplasjeve dhe shpërthimit të mllefeve ndërmjet dy palëve në Partinë Demokratike, nuk janë as gjë e re, e as zhvillim i papritur.

Pas uljes së perdes së Kuvendit të “Rithemelimit” ka një entuziasëm të pakuptimtë ndërmjet berishistëve që duke qenë në jerm dhe jo me këmbë në tokë besojnë se kanë pushtuar politikën e të djathtës konservatore. Me Sali Berishën prijësues grigja që e nisi “rithemelimin” e PD-së me “foltoret” dhe e mbylli me Kuvendin e zgjedhjen e 150 anëtarëve të Këshillit Kombëtar paralel, jo vetëm e quan këtë një “arritje historike”, por përpiqet ti mbush mëndjen vetes së në zgjedhjet më të para do të përmbysë nga pushteti Edi Ramën.

Vendosja përpara faktit të kryer të demokratëve nga ana e Berishës si përfaqësues i PD nuk ka të ndalur asnjë ditë. Prej 9 muajsh Berisha ka ngritur një fushatë të denjë për Potjomkinin ku ndërtesa e PD tashmë ka vetëm fasadën por pjesa tjetër është e shkatërruar.

Para dy javësh publikova një sondazh rreth opinionit që kanë banorët e rritur të Shqipërisë për tre politikanët tanë kryesorë. Pyetja kyç e sondazhit ishte “Për cilin nga këta 3 politikanë keni sot opinionin MË POZITIV?” Opsionet e përgjigjeve ishin “Ramën; Berishën; Metën; Asnjë nga këta 3”.

Forumet e këtij viti të organizuara nga Brukseli më së tepërmi janë marrë me situatën e luftës në Ukrainë, me çështjen e saksioneve ndaj Rusisë si dhe me politikat sesi mund të kalohet sa më lehtësisht situata kur tregu evropian ka patur një lloj varësie nga  lëndët e para ruse që I shërbejnë furnizimit të ekonomive të BE