Ata fatkeqë, tani, do të duhet të përballen me një sërë akuzash, ndër të cilat, më e rënda, ndoshta, do të jetë gjoba që do të duhet të paguajnë për dëmin e shkaktuar.

Ndalur tek zhvillimi i sotëm, djegia e mandatit të një deputeti të zgjedhur edhe pse jo nga populli por nga lista, peshon si shamia e beqarit.

Zërat për djegie të mandateve kanë filluar qysh pas humbjes së thellë në vitin 2017, kur pas një marrëveshje me kryeministrin Edi Rama, Basha shpresoi se do të bashkëqeveriste pas zgjedhjeve, por fitorja e thellë e socialistëve e bëri atë të padobishme.

Protesta e të shtunës mbaroi me balancë skandalesh dhe dështimesh, duke i kujtuar edhe njëherë shqiptarëve dhe ndërkombëtarëve se, opozita e sotme ka mbetur dhe vazhdon të mbesë në ujra të turbullta, skenare të zeza, dhe pa asnjë program të mirëfilltë politik për të ardhmen e saj. Kjo pasi, për të ardhmen e vendit  dhe shqiptarëve, kjo opozitë ka afro 2 dekada që nuk mendon fare. 

Dje hordhitë Berisha dështuan, edhe pse me një polici pothuajse inekzistente. Kurse kryeministri la kryeqytetin dhe shkoi në Vlorë. Turp për të. E gjithë shfaqja e djeshme ishte ky gjykim: korrupsioni kundër korrupsionit.

Ju përgjërohem, mos afroni më mikrofon përpara këtyre gojërave!  Ja pra, duhet ta përcaktojmë ditën e djeshme si një nga ditët më qesharake të historisë tonë.

Megjithëse kishin deklaruar në mënyrë të përsëritur se protesta do ta mbante të bllokuar kryeministrinë derisa Rama të ikte, Basha, Kryemadhi dhe Berisha u detyruan të bëjnë një “prapakthehu” të fortë nga premtimi i tyre, duke e bërë faktikisht që të dështojë një protestë, e cila në fakt kishte pjesëmarrje masive.

Falenderim e mirenjohje ministrit Lleshaj, drejtuesve dhe forcave të policisë, Gardës së Republikës, Forcave Speciale dhe gjithë institucioneve të tjera përkatëse për menaxhimin profesional dhe paqësor të protestës së dhunshme të opozitës sot në Tiranë.

E vërteta është se drejtuesi i opozitës humbi një shans të ri për t’u treguar lider në sytë e njerëzve dhe 16 shkurti, me shumë gjasë do t’i kushtojë rëndë karrierës së tij politike.

T’i urdhërosh militantët e tyre që të sulmojnë Kryeministrinë, siç ndodhi sot, zbulon atë, që në projektet e Berishës dhe Bashës ishte parashikuar edhe mundësia që Garda të zbatonte “rregulloren” e saj dhe të hapte zjarr si më 21 Janar mbi protestuesit e opozitës. Por plani djallëzor dështoi. Për fat të mirë.

Deri më sot opozita është e ndarë brenda saj në qëndrimet ndaj reformës së pabërë zgjedhore dhe fajëson PD-në, është e ndarë në qëndrimin ndaj zgjedhjeve, ku PD është më shumë afër bojkotit dhe të tjerat pro hyrjes, është e ndarë në qëndrimin ndaj rrugës radikale, atë të djegies së mandateve, apo rrugës institucionale, ku dhe këtu PD është e ndarë nga të tjerat.

Protestat, në përgjithësi, janë manifestime të mëdha kolektive dhe mund të jenë disa llojesh. Ato më të shënuarat, zakonisht, prekin emocionet e një pjese të madhe të popullit dhe shndërrohen në demonstrime të fuqishme që, shpesh, arrijnë deri në dhunë ekstreme dhe bëhen shkas për ndryshime politike ose për përmbysje. 

Dhuna nuk i zgjidh problemet dhe konfliktet dhe as minimizon pasojat e tyre, përkundrazi, ajo i amplifikon dhe heq vëmëndjen nga thelbi, origjina dhe zgjidhja e tyre. Veprimi i deputetit të PD me shiringë boje në dorë, ish një veprim, sa foshnjarak, sa mjeran aq punëprishës për të ndrequr situatën ku gjëndemi sot

Nuk kam dëgjuar njeri të thotë, që kjo opozitë nuk di të ushtrojë dhunë. Biles kjo aleancë, PD-LSI, është dhe e vetmja aleancë që ka vrarë në këtë vend. Nuk është se u mungojnë meritat në këtë drejtim.

Por, boja blu e hedhur në drejtim të kryeministrit Rama sot dhe ‘boja e zezë’ e hedhur në drejtim të Shqipërisë, ka një simbolikë shumë të fortë për atë që përfaqëson opozita shqiptare dhe për atë se si e do ajo Shqipërinë.

Çfarë kauze ka protesta e thirrur nga dy njerëz që në vend të rregullave dhe praktikave demokratike të përfaqësimit dhe adresimit të problemeve të shqiptarëve, ua shtojnë hallet këtyre të fundit me sjelljen e rrugës, dhunën e ushtruar në rrugë dhe në Kuvend? Çfarë kauzë përfaqësojnë këta që bllokuan me dhunë mësimin për fëmijët tanë në salla auditoresh?

Ajo që është thelbi i çështjes ka të bëjë me kauzat për të cilat opozita proteston dhe kërkesat e saj që janë absurde për çdo vend demokratik.
 

Si qytetarë apo gazetarë përditë jemi dëshmitarë të tolerimeve deri në çmenduri të aktivitetesh të zhurmshme dhe të jashtë çdo norme volumi vetëm sepse janë pronë apo administrim prej të fortish apo njerëz pushteti. 

Sot, të nesërmen e platformës së opozitës së bashkuar, që kërkon sërish të na rikthejë qeverinë teknike të çadrës, analiza e vërtetë që duhet të bëjmë është se çfarë motivon me të vërtetë protestën e 16 shkurtit. Dhe për të analizuar këtë, duhet ta nisim me një paralelizëm. Çfarë ka të përbashkët kjo protestë me atë të studentëve? Përveç emrit protestë, në fakt asgjë tjetër. 

Është pak a shumë taktika që ndoqi në vitin 2017, kur aleatëve të vegjël u premtoi vende në lista, me kusht që ata të mbështesnin çadrën dhe më pas marrëveshjen me Ramën. Tani po përsëritet e njëjta skemë. Basha duket se e ndjen realisht rrezikun e përçarje së aleatëve para fillimit të fushatës, për shkak të injorimit që ai ju ka bërë kërkesave të tyre për ndryshime në Kodin Zgjedhor dhe shmangien e debatit për reformën zgjedhore.