ndërsa opozita ka nevojë të bashkohet në një betejë kundër Edi Ramës, Sali Berisha kërkon t'i “bashkojë” ata në një betejë pro tij, kundër drejtësisë, SHBA dhe BE, çka e shton dhe më shumë pesimizmin dhe ndarjen e opozitës. Praktikisht Argita është “martirja” e betejës në drejtësi', se drejtësia i ka marrë burrin, babain dhe rrezikon t'i marrë dhe vëllain. Është pak a shumë si “Aisha”, vajza e Gadafit që në fund u detyrua të hipte vetë mbi tank para se të arratisej në Algjeri.

Gjëja e parë që të shkon ndërmend dhe kupton për parlamentin është padyshim ajo që shërbehet sot nga media dhe vetë politika jonë. 

Qysh kur u zgjodh kryeministër më 2013, Rama e ka përqeshur nëpër studio apo konferenca shtypi pyetjen “A do ketë zgjedhje të parakohshme këtë vit?”.  Sidoqoftë, në kongresin e fundit të PS-së, ai i përmendi vetë zgjedhjet e parakohshme si një mundësi për pranverën e 2024-ës

Në vitet e fundit të regjimit komunist në Shqipëri, u shfaqën dy fenomene të çuditshme...

Në përballjen ende në distancë me drejtësinë Sali Berisha nuk po arrin të ndezë një masë kuptimplotë mbështetësish me kushtrimet e tij. Dhe as të mallëngjejë, si dikush që arrin t’i shndërrojë në empati publike aksidentet e fatit, rënien apo rrëzimin nga piedestali

Pas 79 vitesh shoqëria shqiptare ka mundësinë të fillojë të marrë frymë lirisht. Natyrisht që këto vite na kanë deformuar edhe ne si shoqëri dhe njerëz, por të paktën ekziston shpresa që faktori politik mos të na mbajë akoma në morsën e tij

Aftësia e shqiptarëve për t’ia përshtatur nevojave të veta edhe shpikjet më moderne, është e pëparë

Po të mos ishin gazetarët e operatorët që shkonin e vinin, rrugica para shtëpisë së Sali Berishës do të kalonte sot një të shtunë krejt të qetë dhe të padallueshme nga monotonia e përjavshme.

Ai u shfaq para shqiptarëve duke u treguar botën e madhe. Në vitin 1990, kur komunizmi u rrëzua, ai arriti të marrë kontrollin mbi gërmadhat e Partisë së Punës dhe të fusë nën kontroll opozitën e re të Shqipërisë, duke ju premtuar botën e madhe perëndimore, SHBA dhe Evropën perëndimore. 

Unë nuk shkruaj kartolina për vit të ri, thoshte Migjeninë vitin 1937 në tekstin « Urim për vitin 1937 ». Nga ai tekst i Migjenit ka ardhur deri sot satira dhe ironia me anë të së cilës ai paraqet urimet e tij në formë qortimi për kohën ku jeton dhe dëshirën që varfëria e mjerimi, këto dy topika të rëndësishme të veprës së tij, të largohen nga fytyrat e zbehta të bashkëkohësve.

Askush nuk e ka besuar paralajmërimin e Lulzim Bashës dy vjet më parë se, nëse nuk do merrte masa për ta larguar nga Grupi Parlamentar, ndaj Berishës, fëmijëve të tij, PD-së dhe Shqipërisë do të kishte pasoja.

Tani, në këtë kohë bollëku, në një shtëpi jetojnë katër vetë gati për në burg.

Berisha ka vetëm disa gazetarë që i paguan, kurse shoqëria shqiptare është tërësisht indiferente ndaj tij. Media që e pasqyron aktivitetin e tij e bën për klikime, ku klikimet nuk janë bashkim me kauzën, por kuriozitet shpeshherë zbavitës.

Duket se Berisha i është rikthyer rastit të Fatos Nanos, për ta konsideruar veten si një person që po përjeton një persekutim politik apo hakmarrje si pasojë e arrestimit dhe dënimit të liderit të opozitës shqiptare.

Pavarësisht shtyrjeve të marrjes së vendimit nga Gjykata e Posaçme për arrestin e Sali Berishës, besojmë se të shtunën, një ditë para natës së Vitit të Ri, ky proces do të kryhet.

A duhet të konsiderohet Berisha, një personazh historik me të gjithë atributet, se bëri ndryshimet e duhura sasiore dhe cilësorë në aspekte të ndryshme në vend? I përjashtojmë kahet e kundërta të politikës. Një përgjigje e menjëhershme racionale pohon: Po. Patjetër.

Ndërkohë në këto 3 vitet e fundit opozita është marrë më shumë me protesta që lidheshin ngushtë me fatin e drejtimit të PD, rithemelimi, selia, kryetari, vula. Dhe midis tre tek-tuk ndonjë protestë me gjysmë zemre për zgjedhjet, votat, tema që kur shikon shifrat elektorale e kupton qe janë demonstrime të tipit "mka çu baba me la gojën".

Shpallja “non grata” ka pikërisht statusin “kara”. Dhe shqiptaret që i kanë të zhvilluara instinktet e mbijetesës e kanë kuptuar që si 200 vite më parë me pashallarët rebelë dhe si sot me kryetarë partish “sovranistë”, ka ardhur ora që perandoria të presë kokën.

Frika që ai ka është se pasi të merret masa e arrestit, njerëzit do vazhdojnë festat, do merren me gjelin e vitit të ri, me restorantet apo menynë e darkës së vitit të ri, dhe nuk do ta prishin terezinë e tyre. Kjo është një nga ato dhimbjet e mëdha që e mundon Sali Berishën, i cili do të jetë në qendër të vëmendjes dhe me hallin e tij, ashtu siç ka qenë me pushtetin e tij.

Nëse ka njeri që e njeh më mirë se askush diagnozën e rrudhjes së mbështetësve politikë në protestat që ka thirrur, ky është Sali Berisha.