Korrupsioni i lartë shtetëror i të gjitha qeverive në këta dhjetë vjetët e fundit, nuk shpëton dot. Janë skeduar që të gjithë, dhe kot vijnë vërdallë për të destabilizuar Shqipërinë. Shqipëria nuk mund të destabilizohet. Pikërisht për këtë duket se vjen në Tiranë këto ditë dhe zëvendës/ndihmës sekretari i Shtetit amerikan.

Bijelina sot është një qytet pothuaj "i pastër" serb. Dikur ishte qytet shumetnik, me serbë e boshnjakë (myslimanë), por edhe me shqiptarë të vyeshëm që gatuanin bukë dhe përgatisnin akullore. Nga 1 prilli deri më 4 prill 1992 forcat e kriminelit Zhelko Razhnjatoviq Arkan, të përkrahura nga ushtria jugosllave e serbizuar, vranë mbi dhjetë shqiptarë. Në masakrën e Bijelinës u ekzekutuan gati 50 civilë.

Të vetmit që tani janë të interesuar të ndryshojnë këtë sistem, janë partitë e tjera të vogla dhe opozita e re e PD-së, e futur në Kuvend.

Në 18 shkurt të vitit 2017 shumë nga ata që kujtojnë protestën e opozitës në bulevardin “Dëshmorët e Kombit”, sjellin ndërmend sesi papritmas turma e njerëzve para Kryeministrisë u hap dhe aty u instalua me shpejtësi që tendë e madhe ngjyrë qumështi.

Një mëngjes nëntori, isha i ftuar për çaj nga zv.ambasadori amerikan në hotel Rogner. Nuk ishte një kafe rutinë. E parandjeva që do ishte diçka që e shqetësonte dhe duhet ta ndante privatisht në një takim tetè a têtee. Zakonisht kjo është proçeduara që ata ndjekin përpara se të mbajnë qëndrim publik.

Fjalimi i Rudina Hajdarit në Parlament, pritet të jetë edhe mendimi i Zëvendës/ ndihmës Sekretarit të Shtetit amerikan që do të vijë në Tiranë në datë 9 prill.

Gjendja aktuale në të cilën e ka çuar vendin, sidomos, sjellja e opozitës, do të meritonte analiza, studime, konferenca dhe investigime të të gjitha llojeve të shkencave humane. Por, sidomos, vështrimi në antropologjinë historike dhe kulturore të shqiptarëve do të ndihmonte jo pak për të kuptuar se çfarë përfaqëson tipi i politikanit shqiptar.

Nga ky 20 vjetor i masakrave gjenocidit dhe eksodit të këtij populli liridashës, kuptuam që dhimbja qenka ende e gjallë mes nesh, që klithmat dhe thirrjet e të masakruarve ende bëjnë jehonë, që na shpon zemrat dhe na bënë  ta mendojmë , që koha nuk paska kaluar, që gjithçka paskan ndodhur dje, në sytë e botës, një populli iu dhunua liria dhe ju ç’njerëzua dinjiteti.

Raportimi i institucioneve që japin llogari para kuvendit të Shqipërisë është një procedurë normale kushtetuese e llogaridhënëse e këtyre institucioneve.

Damian Gjiknuri ka shkaktuar zemërim tek deputeti Myslim Murrizi, për shkak se thirrja e Gjiknurit i drejtohet Partisë Demokratike zyrtare.

Ka disa fakte të pakundërshtueshme, përse djegia e mandateve nuk ishte një vendim politik i menduar i opozitës dhe as ndonjë vendim që erdhi duke u përshkallëzuar nga zhvillimet në vend, por një vendim i diktuar papritur, për shkak të zhvillimeve jashtë politike mbi opozitën zyrtare. Dhe gjithçka lidhet me familjen Berisha dhe zhvillimet negative të saj në raport me SHBA.

Edhe tani të freskëta i kam ato kujtime kur politikanët e kohës na takonin, e na flisnin, e na yshtnin, e na jepnin kurajo. Kjo histori ka ndodhur 28 vjet më parë dhe ne i dëgjonim me ëndje.

Por, ka një pyetje të thjeshtë se pse Lulzim Basha (Kryemadhi jo e jo) nuk e rrëzon dot Edi Ramën siç ai pretendon dhe përgjigjet nuk kanë lidhje me asgjë tjetër veçse me imazhin politik të kryedemokratit në opinionin e gjerë publik,  por edhe brenda partisë së marrë dhuratë nga Berisha.

Bukuritë e Shqipërisë nuk janë merita jonë. Malet, lumenjtë, pemët, gurët, plazhet, kështu na kanë qëlluar. Mirëmbajtja, përkujdesja, ruajtja është merita jonë, por këtu çalojmë. Erërat e këtyre ditëve na kanë sjellë para syve papastërtitë që në vite hedhim në natyrën ku jetojmë.

Duket se Basha ka ndjerë plasaritjen e partisë dhe strukturave të saj të cilat pas entuziasmit të parë, pas djegies së mandateve, kur ju premtua se fitorja është afër, po shikojnë se janë për një rrugë të gjatë dhe pa krye, që nuk dinë ku i nxjerr.

Ciano u emërua ministër i jashtëm i Italisë në vitin 1936, duke u bërë një nga figurat kryesore të shtetit. Qytetar nderi i Tiranës ishte shpallur gjatë një vizite në kryeqytetin shqiptar në vitin 1937, në ecejaket kur orvatej t’i gjente nuse Ahmet Zogut.

Vinin dhe iknin me dhjetra zyrtar milionerë, por bënin sikur nuk e shikonin komisar Mit'hat Havarin, që bëri Elbasanin dhe shumë qytete të flinin natën pa mbyllur me çelës dyert e shtëpive nga siguria!

Së paku Shkodra dhe Elbasani janë dy qytete tipike, ku grupet rivale janë të njohura, palët në konflikt janë të njohura, përpjekja për tu identifikuar dhe politikisht është e njohur, me të dy palët dhe në mënyrë të vazhdueshme, policia është vetëm konstatuese e situatës.

Dikur, komunizmi ishte një sistem që ngrihej mbi idenë e përgjimit të gjithçkaje dhe gjithkujt. Atëherë edhe vetëm dyshimi e bënte direkt fajtor qytetarin dhe mbi këtë bazë, ky instrument i padrejtësisë së djeshme politike, është përdorur shumë shpesh ndaj të pafajshmëve.

Tani pyetja është e thjeshtë: ç’lidhje kanë “black list”-at që harton PD-ja ndaj mediave të cilat nuk i kontrollon, me konceptin e “shtypit të lirë”, për të cilin flet Basha dhe për të cilin organizon madje edhe konferenca?