Edhe pse shpesh na pëlqen ta krahasojmë veten me italianët për stilin e jetës, veshjeve dhe ushqimit dhe përpiqemi të nxjerrim në pah përkatësinë tonë mesdhetare, për nga mënyra sesi e lexojmë dhe ushtrojmë politikën jemi të prapambetur

Udhëheqës intrasigjent në një vend pa rrugë, peng i fatit të tij të shënuar nga lart, ky është Haxhi Qamili, më i famshmi, më i shquari dhe, pa dyshim, më i madhi analfabet i Shqipërisë në vitet 1914-1915...

Meritokraci, përgjegjshmëri, gjykim i drejtë, transparencë, konkurrencë e lirë, rezultate, kontrata, media e lirë dhe profesionale- këto fjalë janë të lidhura me demokracinë, por sot i shkojnë më shumë futbollit. Meritokraci. Çdo njeri në vendin e vet me meritë dhe jo për shkak të njohjes apo se babai është milioner apo me ndikim

Po afron data 1 tetor dhe me të, edhe shqetësimet e qytetarëve, sidomos të familjeve të varfëra dhe me të ardhura modeste. Shqetësimi është i ligjshëm dhe i natyrshëm, sepse bëhet fjalë për një mall dhe shpenzim jetik të familjeve tona

Ajo që e ka përjetuar më keq fjalimin e Kryeministrit të Shqipërisë në sallën e OKB, nuk ishte Serbia, por Vjosa Osmani. E ka përjetuar personalisht, si një urrejtëse e Edi Ramës dhe Shqipërisë, e ka përjetuar si një e ftuar e papërfillur e Asamblesë dhe mbi të gjitha si një fjalim që ajo nuk di as ta lexoj dhe jo më ta shkruaj.  

Lulzim Basha ka rrafsh gjashtë muaj që është zhdukur fare nga qarkullimi. Është larguar nga kreu i PD-së, ka hequr bravat, larguar dyert e dritaret e hekurit, selia ka strehuar të gjithë klanin e Sali Berishës, ndërsa vetë shkon herë pas here në Kuvend.

Inflacioni, ose rritja e çmimit mesatar të shportës së produkteve dhe shërbimeve që konsumon popullsia, ndodh kur kërkesa për to është më e madhe se sa oferta.

Çdokush që nxjerr në pah degradimin e sistemit tonë politik, si majtas edhe djathtas, përballet me akuzën se nuk ofron alternativë. Mbështetësit e PS-së e refuzojnë barazimin e saj me PD-në dhe LSI-në duke theksuar se PS-ja dhe qeveria e Ramës është shumë më e mirë se ajo e Berishës apo Metës.

Ndoshta edhe vetë V.I.Lenini, do ta kishte zili formën dhe mënyrën se si Sali Berisha dhe Partia e tij Demokratike, kërkojnë sot pushtetin dhe rrëzimin e “regjimit Rama”. Dhuna, greva, demonstrada, protestat, hunjtë, sfurqet, mosbindja civile apo dhe sabotimet, janë forma leniniste të cilat u përdorën nga bolshevikët 110 vjet më parë për të rrëzuar regjimin e atjeshëm perandorak.

Një fjalim i kryeministrit shqiptar, Edi Rama, në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, do të ngjallte në terma konkretë – sërish – debatin për dialogun mes Kosovës dhe Serbisë

Ajo, bashkë me Donika Gërvallën, janë shndërruar në sponsorizuese të Gjykatës Speciale, e cila sot mbështetet vetëm nga Serbia dhe Rusia. Por, më së shumti Osmani është duke ia shpëtuar fytyrën Serbisë me mospunën e saj, me pasivitetin e saj, me prezantimin skandaloz të saj nëpër takime me përfaqësues ndërkombëtarë.

Të enjten e kaluar, Sali Berisha u është drejtuar sindikatave nga foltorja e Kuvendit për t’u rreshtuar krah tij, Në thelb, ai kërkon shtimin e radhëve për të përmbysur mazhorancën e Prillit 2021 dhe kthimin e tij në pushtet për të vendosur, sipas tij, parajsën e munguar që ne e kemi vërdallë, por s’po na e japin këta serbët që na qeverisin.

Amatorët e teorive të konspiracionit janë duke jetuar kohë të arta. Pas ngjitjes së fortë të Le Pen në zgjedhjet parlamentare franceze në qershor dhe pas rënies së Boris Xhonsonit në Britani, ata janë gati të fusin të dyja duart në zjarr se edhe pas fitores së orëve të fundit të të djathtës italiane qëndron Vladimir Putin.

Ka mjaftuar vetëm një takim kortezie i ambasadores amerikane në Tiranë Yuri Kim në ish selinë e LSI, tani selia e Partisë së Lirisë, që Ilir Meta të ndryshojë me 180 gradë qëndrimin ndaj SHBA. Apo më saktë ka ndryshuar qëndrim dhe ndaj ambasadores në Tiranë. Sa mirë do të ishte, që ky ndryshim të ishte i qëndrueshëm, dhe jo deri në shpërthimin e radhës.

Sa të pritshme ishin rezultatet e këtyre zgjedhjeve në Itali dhe si u përjetua dita e votimeve mes njerëzve të thjeshtë? Italianët presin nga politika, por nuk rrotullohen aspak rreth saj.

Shikoj që ka një qortim për “opozitën” tone, lidhur me entuziasmin që ata shprehin lidhur me fitoren e Giorgia Meloni. Është teprim t’ua kufizosh këtë të drejtë. Kanë 9 vite në opozitë, dhe e vetmja gjë që u ka mbetur është të gëzohen për fitore të të tjerëve, për të cilët ata ëndërrojnë të jenë në vend të tyre.

Në atmosferën e sotme të gazmendit që po vihet re në Tiranë, pas fitores së Giorgia Melonit në Itali, ka pak hare spontane. Sidomos, kur kjo vjen nga eksponentë të rëndësishëm politik të asaj pjese të opozitës që ka shprehur kenaqësi për rezultatin eketoral në Itali.

Për të hyrë në QSUT, në Spitalin e Traumës, në Senatorium e gjetkë nëpër Shqipëri, duhet të kalosh fillimisht një postobllok. Merr një biletë parkingu që kushton njëqind lekë në dy orët e para dhe pastaj kjo shumë shtohet me njëqind lekë për çdo orë të tepërt qëndrimi në ambientet e spitalit.

Italianët janë shumë pranë zgjedhjes së kryeministres së parë femër të vendit të tyre dhe gati për të formuar qeverinë e parë të udhëhequr nga e djathta ekstreme, që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore. Mjafton fakti që edhe për kriminalitetin brenda kufirit të tyre ekstremistët italianë fajësojnë emigrantët dhe të huajt

Mjeku Fitim Marku, kolegu i tij dhe një infermiere e Spitalit të Traumës në Tiranë, të cilët u merrnin pacientëve nga 200 Euro në këmbim të kryerjes së skanerit, nuk janë nder për mjekësinë shqiptare.